Het is nooit te laat voor een gelukkige jeugd

De manier waarop ouders hun kinderervaringen hebben geduid blijkt vele malen krachtiger te zijn. Hieruit vormen mensen hun levensverhaal, waarbij het de vraag is of dat coherent of incoherent is. Het fascinerende blijkt nu dat het mogelijk is om op volwassen leeftijd alsnog een coherent levensverhaal te ontwikkelen ook al was het begin van het leven niet best. Dit wordt “volwassen verworven hechting” genoemd. Een fascinerend gegeven, waarin ontwikkelingen in de neurowetenschappen, psychologie, opstellingswerk en hechtingswetenschappen samengaan.

Langzamerhand wordt het duidelijk hoe cruciaal het voor onze ontwikkeling is om een paar relaties te hebben die goed op onszelf zijn afgestemd, waarin we voelen dat we vastgehouden worden in iemand anders’ interne wereld, in hun hoofd en in hun hart. Neurale netwerken rond het hart en in het hele lichaam blijken nauw verweven te zijn met resonantiecircuits in de hersenen, zodat we ons ‘gevoeld voelen’ door een ander. Ook op volwassen leeftijd blijkt ons brein zo plastisch dat deze circuits (alsnog) gevormd kunnen worden.

Middels een set van vragen ( Adult Attachment Interview) kan inzicht worden verkregen in hoe de relaties uit de kindertijd de patronen van de eigen interne wereld hebben gekneed en welke consequenties dit voor de mate van integratie van de hersenen heeft (gehad). En hoe er nu mee om te gaan. Een wetenschappelijk gezien zeer uitdagende en beloftevolle ontwikkeling.

Oude systemische patronen tussen ouder en kind kunnen met deze moderne kennis in de rug vanuit een nieuw perspectief bekeken worden; “leren kijken met nieuwe ogen”….